Bir kadeh yalnızlık…

Hep bir arama içinde gözlerim,bulacakmışım gibi geliyor seni,belki kalabalıkta ,belki boş sokaklarda kim bilir..

Düşünüyorum

Kalbimle düşünüyorum sanki,bedenim zindan misali ruhuma..

Bazen dolaşmaya çıkıyorum hayal dünyamda ,rüzgar “sen”leşiyor,gölgeler “sen”leşiyor,ben bile senleşiyorum sanki…

Korkuyorum

Hislerim karışıyor, sanki gökyüzüleşiyor ruhum,bir tarafta karanlık ,bir tarafta mehtap,bir tarafta ağlayan bulutlar, bir tarafta bulutları susturmak için kızıp bağıran yıldırımlar...

Kırgınım

Senden gittiğim gun geceydi,gizliyordu gece nehir misali goz yaşlarmı,dudaklarım kurumuş çoller misaliydi,goz yaşlarımsa tuzlu yağmur,beklide bundandır geceye asiliyim,geceye şımarıklığım,kızgınlığım,kırgınlığım..

Ozluyorum

Nefes alışlarim psikopatlaşıyor,deli gömleği giydirmek istiyorum kalbime,seni ararken,sana benzetiyorum aslında senle hic alakası olmayan kişileri..

Özlemin dozunu kaçırıyorum deliriyorum sevdigim…

Umut

“Umut et” diyorsun,ya umut aslında bizim, bizi kandırmak için uydurduğumuz en buyuk  yalansa?
Yoksa kalp antidepresan mı diyeyim,aslında umut bizim bize attıgımız en buyuk kazık…

Ya umut Tanrının bizi oyalamak için yaptıgı son kıyaksa?
 Bilmem ki sevgilim duman kaplıyor ruhumu,karmakarışıgım bu aralar…

Içiyorum…

Içiyorum her gece biraz şarap,biraz hayal,biraz umut,biraz özlem,senden bana son kalan şeyse bir kadeh yalnızlık…