Bir kadın ve iki adam...

Biri aşk,diğeri hayat,birine kalbim kefil öbürüne mantığım..

Ya da dur! yine karıştı aklim ,kalem! ne olur yardım et kimi seviyorum ben?

 Onları mi? yoksa narsist miyim ben sadece kendimi mi?  ...üzülüyorum, kalbimin gölgesine sığınanları, boğuyorum sevdiklerimi  kendi derinimde...

Bazen bebekleşiyorum “hayat”dediğimin gözlerinde,kadınlaşıyorum aşkın kollarında...peki ortası yok mu bu sevda denilen çukurun?

Aşk diyorum ne ki bu aşk? önce tutku sonra yıkım ya hayat? önce tutku sonra yıkım, yoksa aşkla hayat ayni anlamı kendinde gizleyen kelime oyunu mu? ...of yine duman çöktü ruhuma, soğuk terler boşalmaya başladı vücudumdan,nefes alışlarım hızlandı,ellerim titredi sinirlerimi bozdu bu aşk...

Düşünüyor yine kadın hangi adamın kaderinin mührü olacak benim adım? ...anlatamıyor kimseye bu sırrı kadın aslında siyahın bir koyu rengine boyanmış gecelerde sessiz sessiz içiyor kadın ve alışkın olmadığı sigarayla sevişiyor ara sıra kendinden intikam alırcasına,kalbini mermiye dizmek istiyor kadın...yine sabah oluyor güneş izinsiz dalıyor odasına öpüyor rimelleri bulaşmış ellerini kadının ve yine tekrarlanacak bir hüzün yolculuğu için hazırlıyor kadını hayat,yoksa aşk mi demeliydim?... bir gerçek var ortada,iki adam ve bir kadın...