YASAK  AŞK                                                                                                        Belki de bu aşk günahtır bilmiyorum,başkasının sevgilisini seviyorum…

Yıllardır içimde biriken  öfkenin nedenini  buldum, meğerse ben aslında nefret ettiğimi  seviyorum…

O gece yine ruhum darmadağındı, sürüklüyordu beni hüzün gecenin derinliklerine doğru,karşılık vermiyordum  ne dudaklarımı öpen rüzgara,nede saçlarımı  sinsice koklayan yağmura…her kadına yakıştığı gibi bana da yakışıyordu tuzlu göz yaşlarım,ilerliyordum gecenin en koyu rengiyle boyanmış  yollarda…bir ses duydum,durdum.Korkmuyordum ama yine de ürperdim…Arkadan  sarılmıştı  belime,saçlarından yağmur  damlıyordu tenime,yoksa gökyüzü mü sarılmıştı bana?ruhum karışmıştı nefes alamıyordum…

“Korkma  benim” dedi:kim olduğunu kavrayamadım ama içimi  huzur kapladı…boynumda hissettim   soğuk dudaklarını,iliklerime işledi bu öpücük ,dur diyemedim.

Kimsin diyordu iç sesim,ama ne yaptıysam konuşamadım,yoksa  hiç konuşamadığım  o rüyalardan birimiydi yine aklımı karıştıran?

Devam ediyordu vampir soğukluğundaki  öpüşlerine,dizlerim çözüldü yere yığıldım,  korktu,karşıma geçti  sımsıkı sarıldı…tanıyordum  sanki ben, kanımı psikopatlaştıran bu kokuyu…

Daha fazla dayanamadım, ittim onu,  dur dedim…gece ve  gözlerimi acıtan rimellerim yüzünü kavramamı engelliyordu,ay ışığı aydınlattı  “O”nun  yüzünü…

Beni öpen bir vampir olsa daha az  şaşırırdım. “SEN” senelerdir sürekli yanında olduğum  ama hiç  gözlerime bakmayan Adam , “SEN” içimdeki yasak tutkunun  kahramanı ve…….. sen  en yakınımın aşkı

Kendime geldiğimde onu öpüyordum…mutluluk kelimesinin tadını almıştım sabırsız dudaklarından,ruhum huzur doluydu,sanki himayesine almıştı beni o gece gökyüzü,yıllardır  içimde büyüttüğüm hayal,kalbimle tango yapan Adam,şeytan hikaye beni  beklide en  affedilmez günaha sürükleyen “SEN”,en büyük öfkem ben aslında SENİ …kocaman bir aşkla SEVİYORMUŞUM…